تأثیرات مثبت رهاسازی بر بدن
تأثیرات مثبت رهاسازی بر بدن
برخی از تأثیرات مثبتی که در نتیجه ی انجام تمرینهای رهاسازی در بدن به وجود می آید عبارتند از:
1.از بین بردن تنش بیش از حد عصبی عضلانی مزمن یا حاد. کلاس آموزش آواز در تهران
2.آرام خوابیدن و بهتر خوابیدن. (بهترین خواب نوعی است که در شرایط رهاسازی صورت پذیرد. خواب خوب به انسان آسایش و طراوت می بخشد و بسیاری از تنشها را از بین می برد. کسانی که تمرینهای رهاسازی را انجام می دهند بهتر و سریعتر به خواب می روند و به خواب کمتری نیاز خواهند داشت.)
3.بهبود دامنه ی حرکتی عضلانی که دچار گرفتگی شده اند.
4.ازبین رفتن اضطراب و استرس و بهبود دردهای فیزیولوژیکی مانند زخم معده.
5.کم شدن تعداد ضربان قلب. (تحقیقات پزشکی نشان داده که به طور متوسط، ضربان قلب میتواند به سه ضربه در دقیقه کاهش یابد.)
آموزش آواز آنلاین
6.کاهش مصرف اکسیژن در بدن.
7.بهبود در نحوه ی عملکرد غدد داخلی و اعصاب.
8.تنفس آرامتر و یکنواختتر: در جریان رهاسازی از تعداد تنفس کاسته شده بر عمق آن افزوده می شود. بهترین آموزشگاه آواز در اصفهان
9.کاهش میزان ترشح آدرنالین: رهاسازی با تأثیر بر کاهش ترشح موادی مانند آدرنالین، که روند ترمیمی بافتها را کند می کند، در التیام زخمها و جراحات بدن نیز مؤثر است.
10.کاهش سوخت و ساز و مصرف انرژی در بدن. (حالتی است که سوخت و ساز بدن به حداقل میرسد. این میزان کاهش مصرف انرژی تنها در خواب عمیق یا خواب زمستانی برخی از حیوانات مشاهده شده است.)
11.کاهش میزان اسید لاکتیک خون.
12.کاهش فعالیت دستگاه عصبی سمپاتیک: در حالت رهاسازی سیستم عصبی سمپاتیک مهار شده سیستم عصبی پاراسمپاتیک فعال می شود.
13.در حالت رهاشدن علاوه بر آرام شدن جسم و روان آدمی،عوامل مؤثر درپیدایش بیماری نیز متوقف می شود.
14.در حالت رهاسازی الگوهای امواج مغز نیز متفاوت میشود. فعالیت الکتریکی نورونهای مغز به وسیله ی دستگاهی به نام الکتروآنسفالوگراف یا (eeg) ثبت می شود. مشخصات منحنیهای ثبت شده بوسیله ی دستگاه مذکور به میزان فعالیت قشر مخ بستگی دارد و در خواب و بیداری تغییراتی از خود نشان میدهد. این منحنیها با توجه به فرکانس و دامنه و ولتاژ به چند ریتم تقسیم می شوند و هر کدام در حالت خاصی ثبت می شود
ریتمهای اصلی عبارتند از:
الف) ریتم آلفا: فراوانترین امواج مغز که در افرادی که در حالت استراحت فکری، آرامش و احساس سلامت به سر می برند، و توجه زیادی به محیط ندارند، ثبت می شود.
این ریتم با کاهش محرکهای محیطی به خصوص کاهش نور (مثلاً هنگامی که شخص چشم خود را می بندد) افزایش می یابد. این امواج زمان خواب از بین می روند. هنگام افزایش دقت و توجه و فعالیت فکری این امواج ناپدید می شوند.
ب) ریتم بتا: این امواج در اختلالات هیجانی و عاطفی و فعالیت فکری، بیش از ریتم آلفا ثبت می شود.
ج) ریتم تتا: این امواج در کودکان به طور طبیعی ثبت می شود ولی در بزرگسالان بیشتر در حالت تنش روانی، یأس و ناامیدی و در برخی از اختلالات مغزی مشاهده می شود.
د) ریتم دلتا: این امواج در بزرگسالان هنگام خواب عمیق، بیهوشی و اغماء و در کودکان شیرخوار در اغلب ساعات شبانه روز ثبت می شود.
فعالیت امواج آلفا، که در حالت استراحت فکری ثبت می شوند، افزایش می یابد و مادام که واکنش آرامشی ادامه دارد این ارتعاشات، هم از لحاظ تعدد و هم از لحاظ شدت، رو به فزونی می رود. در بیشتر افراد تعداد این امواج در منحنیهای مغز، با پیدایش احساس شادی و تندرستی همراه است.
نکاتی چند پیرامون رهاسازی
برای دستیابی به رهایی و دوری از آثارمخرب انقباضات و تنشهای عضلانی میتوان از تکنیکی بسیار ساده استفاده کرد.تکنیکی که شاید سادگی بیش از حد آن ما را گمراه کرده زمان انجام چنین تکنیکی را ب تأخیر انداخته است.
یکی از ساده ترین تکنیکها برای رها شدن آن است که در راحتترین حالت ممکن (بر روی صندلی، مبل یا تخت) قرار گیرید و تنها به استراحتی کوتاه با قواعدی مشخص بپردازید و به واقع تلاشی در جهت انجام ندادن کار (غیرفعال، بدون کوشش)داشته باشید.رهایی زمانی حاصل میشود که شخص احساس نیازی وافر به چنین مقولهای داشته باشد.پس کوشش برای رسیدن به این حالت بدون احساس نیاز کاری عبث و بیهوده خواهد بود(مانند زمانی که انسان سعی در خوابیدن بی موقع دارد).برای دستیابی به چنین آرامشی محتاج صبوری و بیتفاوتی مطلق در زمان اجرای چنین تمرینی خواهیم بود.بهترین نتیجه زمانی حاصل میشود که تمامی توجه به جریان عمل باشدو از تفکر درباره نتیجه کار بپرهیزید.در لحظاتی اندک که در چنین شرایطی قرار خواهید گرفت اجازه دهید روح و جسمِ شما احساس رهایی و پرواز را تجربه کند (همراهی تکنیکهای مراقبه و رهاسازی بهترین نتیجه را خواهد داد.).برای رسیدن به چنین آرامشی تلاش کنید، چرا که این وضعیت به صورت غیرمستقیم تحقق پیدا خواهد کرد.برای دستیابی به اهداف مذکور و عواملی چون تخلیهی انقباضات و تنش های عضلانی به این ترتیب از دو راهکار کلی حین تمرین استفاده کنید:
1.سفت و منقبض کردن عضلات(به مدت 5 تا 6 ثانیه) (پیش از رهاسازی و ایجاد آرامش در عضلات، باید از نحوه ی وجود تنش در عضله آگاهی پیدا کرد و درک تفاوت میان تنش و آرامش در یک عضله، کمک زیادی به برقراری آرامش و رهایی در آن میکند.)
2.شل و رها سازی عضلات (به مدت 12 ثانیه)
این دو عمل میبایست به ترتیب از نوک انگشتان پا تا سر به صورت جزء به جزء و به ترتیبی که معرفی میشود رعایت شود. برای دستیابی به نتیجه ی بهتر ذکر چند نکته ضروریست:
1.تنفس می بایست صحیح (آرام،عمیق،پیوسته) باشد.
2.بهترین نتیجه از تکنیکهای رهاسازی از دو نوبت در روز حاصل می شود.
3.فاصله ی میان دو نوبت حداقل 6 ساعت میباشد.
4.زمان انجام چنین تمریناتی 10 تا 20 دقیقه برای هر جلسه در نظر گرفته شده است و طی این زمان هر گروه از عضلات برای مدت 5 تا 6 ثانیه منقبض و 12 ثانیه رها می شوند.
5.مکانی را که برای انجام این تمرینات انتخاب می کنید میبایست به دور از سر و صدا و دارای فضایی پاک باشد. تمرین در مکانهایی که گناه و فساد در آن صورت می گیرد و آلودگی صوتی و بوهای ناخوشایند و یا هر گونه محرک دستگاه عصبی وجود دارد، کاری بسیار دشوار و در پارهای از مواقع غیر ممکن خواهد بود.
6.نور محیط می بایست ملایم باشد،نور ملایم تأثیری شگرف در آرام کردن محیط دارد.
7.پیش از شروع به تمرین، دستها و صورت خود را بشویید تا کاملاً پاکیزه هوشیار باشید.
8.لباسی را انتخاب کنید که به واسطه ی آن درهیچ یک از اعضای بدن احساس فشار یا تنش بوجود نیاید.
9.با حذف تحریکهای حسی و عصبی از عضلات می بایست شرایطی را فراهم کرد تا از وضعیت عضلات آگاهی داشته باشید.
10.لوازم اضافی مانند کفش،عینک،ساعت و غیره را از خود دور کنید.
11.بهترین حالت بدن (در مراحل ابتدایی) دراز کشیدن به پشت و در حالتی است که دست ها و پاها کاملاً صاف قرار گرفته تمام قسمتهای بدن با کف اتاق یا تخت تماس پیدا کند. در مراحل پیشرفته میتوان این تمرینات را در حالت نشسته و ایستاده نیز انجام داد.
12.مکانی را که برای تمرین انتخاب میکنید میبایست از درجه حرارتی مناسب برخوردار باشد و از انجام چنین تمریناتی در محیط سرد خودداری کنید.
13.در پاره ای از مواقع و در مراحل ابتدایی،به خواب رفتن در زمان انجام تمرین امری اجتناب ناپذیر خواهد بود. در صورت بروز چنین حالتی سعی کنید، پس از بیداری به ادامه تمرینات خود بپردازید.
(برای پیشگیری از بروز چنین حالاتی بهتر است زمانی را به انجام این تمرینها اختصاص دهید که به دور از خستگی و خواب آلودگی باشید.)